Ο Αντρέας Ρούσσος φτάνει στην Αντίπαρο για διακοπές. Στο στενό πέρασμα μεταξύ Δεσποτικού και Αντιπάρου, πλούσιος επιχειρηματίας και βαρόνος των ΜΜΕ διαπληκτίζεται με έναν ξανθό άντρα, που το σκάει με το φουσκωτό ενώ το πλοίο ανατινάζεται. Πού είναι το πτώμα του Κωνσταντίνου Κωστόπουλου; Τι ρόλο έπαιξε στην ιστορία η γυναίκα του; Τι δουλειά έχουν στο νησί δυο σεσημασμένοι κακοποιοί; Πλούσιοι και διάσημοι, εν όψει του σήριαλ «Μανταλένα» που θα γυριστεί στο νησί και έχει ως θέμα την ιστορία της γνωστής ταινίας με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, θα αρχίσουν να αριβάρουν ο ένας μετά τον άλλον. Ποιοι από αυτούς είναι εχθροί του Κωστόπουλου; Ποιοι τον ανταγωνίζονται; Πολλά τα ερωτηματικά και εφιαλτικές οι καλοκαιρινές διακοπές του Αντρέα Ρούσσου.

Δεν ξέρω τι να γράψω. Δεν έχω αποφασίσει αν μου άρεσε ή όχι. Δεν ξέρω ακόμη αν υπερτερούν μέσα μου τα θετικά ή τα αρνητικά στοιχεία του μυθιστορήματος. Είναι μοντέρνο, με σύγχρονη γλώσσα, διαρκείς ανατροπές και εκπλήξεις, υπέροχες περιγραφές για την Αντίπαρο και την Πάρο (ευφυές το inside joke για τον Στέλιο Δάινα, μιας και ο γνωστός ηθοποιός Στέλιος Μάινας κατάγεται όντως από την Αντίπαρο!) αλλά... αλλά τι; Φταίνε τα πολλά πρόσωπα; Φταίει ο ηθικός χαρακτήρας του αστυνόμου Αντρέα Ρούσσου, που κατά τόπους πομφολυγεί; Φταίει που η λύση του μυστηρίου βασίζεται σε άριστη γνώση της ψυχολογίας για να την εντοπίσει κανείς; Φταίει η μανία του πρωταγωνιστή εκεί που αφηγείται, αρκετά αποστασιοποιημένα ομολογώ, τα δρώμενα, αναλύει σε άκαιρες στιγμές και σε μεγάλη έκταση ιστορικά, κοινωνικά, φιλοσοφικά εγκυκλοπαιδικά στοιχεία (π. χ. σε άλλη μία πορεία αντιεξουσιαστών στο κέντρο της Αθήνας, με τις γνωστές συνέπειες, ο Ρούσσος επιχειρηματολογεί για τον πρώτο και μοναδικό διαμαρτυρόμενο της Ιστορίας, έναν αντρα που παρακολουθούσε στενά τον Περικλή); Δεν έχω καταλήξει ακόμη.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα:

«Ένα από τα πλεονεκτήματα της «προβληματικής» δημοκρατίας είναι ότι μπορείς να αγανακτείς με την εξουσία και να το δείχνεις χωρίς να χάνεις τη ζωή σου. Κι αυτό δεν είναι λίγο» (σελ. 38).